ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

( O ΣΥΡΙΖΑσε κρίσιμη καμπή…)

Ούτε ταπεινωτική, ούτε καθαρή ήττα

Δεν είναιδυνατό, σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών τουΣΥΡΙΖΑ, «καταποντισμός», «ταπεινωτικόαποτέλεσμα», «καθαρή ήττα» και «..κάτι περισσότερο από μια εκλογική ήττα»,επειδή πήρε 4,7% και δεν έπιασε τους στόχους του! Οπ.. αίσθηση ισορροπίας (κύρια από τους επαναστάτες) ! Αυτοί οιυπερβολικά δραματικοί χαρακτηρισμοί και ορισμοί-πέρα από το γεγονός ότι χρήζουνεκτενέστερης περιγραφής- δεν συνάδουν με το αποτέλεσμα, το οποίο είναι σταμέτρα, της προϊστορίας και ιστορίας του χώρου του ΣΥΝ .., αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ.Είναι βέβαια αλήθεια ότι, είχε τηνδυνατότητα να πιάσει τους στόχους του, οι αντικειμενικές συνθήκεςβοηθούσαν, αλλά …απέτυχε! Αυτό, σε καμιά περίπτωση δεν είναι «ταπεινωτικό αποτέλεσμα» και «καθαρή ήττα», όπως σκόπιμα θέλει να το παρουσίασηη «Ανανεωτική» τάση του ΣΥΝ, για να νομιμοποίηση και να δικαιολογήσει τηνπροεκλογική κριτική και στάση της, μακύρια, τις δραματικές μετεκλογικές προτάσεις της , για την: «…ανάγκη μεγάλης πολιτικής στροφής. Μακριά από αριστερίστικες επιλογέςκαι συμμαχίες,…». Αυτά που με καθαρό τρόπο είπε ο Κύρκος στη συνέντευξη του: «…ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή υπήρξε ένα λάθος. .Το λάθος αυτό το πληρώσαμεμε μία ήττα….[….] νομίζω ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο τέλος του».( Κ. Ελευθεροτυπία 14/6/09).

Δυστυχώς, οόρος «ήττα» υιοθετήθηκε και από έναμέρος των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, που ανήκουν στην επαναστατική μαρξιστικήαριστερά. Δεν πρόκειται για σκοπιμότητα,αλλά για πολιτικό λάθος . Πρώτο, γιατίδεν είναι «…κάτι περισσότερο από μια εκλογική ήττα…», («Ξεκίνημα» 4/7/09) το ΚΚΕ έπαθε τα χειρότερα ! Δεύτερο , γιατί ταυτίζεται με την σκόπιμηθέση των «Ανανεωτικών» , ( διευκρίνιση: Αν πράγματι επρόκειτο για ήττα δεν θαήταν πρόβλημα η ταύτιση μόνο , στον όρο με τους «Ανανεωτικούς») η οποίαδημιουργεί κλίμα πεσιμισμού και ηττοπάθειας, απαραίτητο, για να βρουν έδαφοςκαι να πατήσουν οι συντηρητικές τους προτάσεις. Αυτό το κλίμα δεν ευνοεί τηνκαθόλα σωστή από τα αριστερά κριτική και πολύ περισσότερο τις ριζοσπαστικές γιατο μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ προτάσεις του . Τρίτο, βγάζουν την συζήτηση από τοκυρίαρχο σημείο της - περιστρέφεται στο ήταν δεν ήταν «ήττα» - που είναι , στο γιατί δεν πέτυχε, «Ο ΣΥΡΙΖΑ (αφού) είχε τηνδυνατότητα να ανατρέψει συνολικά το πολιτικό σκηνικό» (Ξ 4/7/09) , να πιάσει τους στόχους του ή πιοαπλά ,να πάει καλύτερα, μέσα - παρά τις δυσκολίες - σε γενικά ευνοϊκές συνθήκες!Επίσης , είναι λάθος να παίρνουν «τοις μετρητοίς» το 18% των δημοσκοπήσεων , γιατί ουδέποτε εμφανίστηκεσε πραγματικά αποτελέσματα , για παράδειγμα ,στις εκλογές των σωματείων , τωνφοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, ή κάτω από τα πανώτου ΣΥΡΙΖΑ ,στις διαδηλώσεις και τις πορείες. Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχθούμε, ότι ως ένα βαθμό έδειχνε μια τάση ανόδουτης συμπάθειας του λαού και ιδιαίτερατης νεολαίας , για το ενωτικό (με πορεία προς τα αριστερά) εγχείρημα τουΣΥΡΙΖΑ .

Ήττα θα είχαμεστην περίπτωση , που ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε τον ευρωβουλευτή ή ξαναγύρναγε στο οριακότου 3% και κάτι , ή άντε στη περίπτωση , πού θα έπεφτε γύρω στο 4%! Έχονταςγράψει αυτά, θέλω να διευκρινίσω ότι, είναι μακριά από κάθε σκέψη μου, ότι ήταν ένακαλό αποτέλεσμα ή να συμφωνήσω με τηνάποψη, ότι , απλά «..είναι κατώτερο τωνπροσδοκιών όλων μας».( Γραμμ. ΣΥΡΙΖΑ) Δεν πρόκειται για «καθαρή ήττα», αλλά απέχει αρκετά απόαυτό, που μπορούσε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ με μια άλλη πολιτική και πραχτική , απόαυτή , που ακολούθησε η ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ,μετά τις εκλογές του2007. Μια άλλη πολιτική ταξική και ασυμβίβαστη , στο πρόγραμμα , μα κύρια στηδράση , με πρωτοβουλίες, όχι μόνο μέσα , αλλά βασικά έξω από το κοινοβούλιο , στο εργατικό και λαϊκό κίνημα . Το έλλειμμαστο τελευταίο σημείο, θεωρούμε ότι ήταν καθοριστικό αίτιο στη διαμόρφωση τουαποτελέσματος . Αποτέλεσμα , το οποίο είχε διαμορφωθεί πολύ πριν τις εκλογέςκαι δεν άφηνε περιθώρια , για «προσδοκίες»και αυταπάτες . Το μήνυμα το έδωσαν οι φοιτητικές εκλογές !

Συμπεράσματα για το αποτέλεσμα τωνΕυρωεκλογών

Το αποτέλεσματων Ευρωεκλογών, όπως και των εθνικών εκλογών, παρά την διαφορετικότητα τους,στην ουσία αντανακλούν, με ένα σχετικά παραμορφωμένο τρόπο, την κατάσταση τωνμαζών της συγκεκριμένης περιόδου και όχι μια παγιωμένη κατάσταση, γιατί «τα πάντα ρεί»!Ωστόσο μας δίνουν την δυνατότητα να πάρουμε κάποια μηνύματα και να βγάλουμεχρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα, για ναδιορθώσουμε την πολιτική μας (αν χρειάζεται και οπωσδήποτε χρειάζεται) την τακτική μας και ίσως πάνω απ’ όλα τηνστρατηγική μας. Θεωρούμε ότι , οι διορθώσεις αφορούν το σύνολο της αριστεράς ,ιδιαίτερα τη κοινοβουλευτική . Αφορούν οπωσδήποτε το ΣΥΡΙΖΑ και πιο πολύ τοΣΥΝ, πού καθορίζει αποφασιστικά την πολιτική και την στρατηγική του.

Οι ευρωεκλογέςπραγματοποιήθηκαν μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης τουπαγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.Μέσα σε συνθήκες έντασης της επίθεσης του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεωντου, ενάντια στα λιγοστά δικαιώματα πουέχουν απομείνει στην εργατική τάξη , με τον αριθμό των απολυμένων και τωνάνεργων συνεχώς να μεγαλώνει αλλά…και μέσα σε συνθήκες ελάχιστης έως ανύπαρκτηςταξικής πολιτικής εκπροσώπησης των εργαζομένων και του λαού. Τα κόμματα τηςΣοσιαλδημοκρατίας έχουνε από καιρό αυτομολήσει και ενταχθεί στην υπηρεσία τουκεφαλαίου, τα ΚΚ χάθηκαν ή ενσωματώθηκαν στην Σ/δ/τια και η πέρα αυτών ορατήαριστερά ,εκτός μικρών και ελαχίστων εξαιρέσεων που κινούνται στον ακόμαδυσδιάκριτο χώρο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, είναιχωρίς καθαρές και τεκμηριωμένες απαντήσεις, για το πώς οικονομικά και πολιτικάθα βγούμε από την κρίση, για το τισημαίνει, πρακτικά και επί της ουσίας, την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο. Στηνπραγματικότητα τα προγράμματά τους ανήκουν στο είδος του « νερωμένου» Κεϋνσιανισμού και στο βάθος «κήπος»…συγνώμη ,μάλλον…λίγοαπό σοσιαλισμό!!

Μπροστά σ’αυτή την κατάσταση οι μάζες, «κάνανε του κεφαλιού τους», (αυτό πουκαταλαβαίνανε!). Αποχή!! Αντέδρασαν με τον δικό τους ενστικτώδη (όχι βέβαιασωστό) πολιτικό τρόπο. Απόδειξαν με την στάση τους , ότι ξέρουν: Αυτή , η ΕΕδεν είναι η δική τους , δεν τους εκφράζει, πολιτεύεται ενάντια στα συμφέροντατους, επιτίθεται στα δικαιώματα τους , είναι η ΕΕ των συμφερόντων του κεφαλαίου(και όχι του νεοφιλελευθερισμού) . «Δενείναι…. λοιπόν παράξενο που η δημοσκόπηση δείχνει ότι μόλις το 35% τωνΕυρωπαίων πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση» («ΝΕΑ»27/3/09). Δεν πιστεύουν και πολύ σωστά , ότι η λύση βρίσκεται στην έξοδο απότην ΕΕ , στο δρόμο του εθνικισμού και τηςεθνικής οικονομίας , αλλά, δεν ξέρουν, τι πρέπει να βάλλουν, στην θέση του, «όχι στην Ευρώπη του κεφαλαίου και τωνμονοπωλίων»!. Το επίκαιρο σύνθημα, των«Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης», έχει θαφτεί εδώ και κάμποσαχρόνια , από την μαζική και ριζοσπαστική Αριστερά .

Έχει εγκαταλειφθεί η προσπάθεια , μπροστά στηνκρίση και την ανεργία , η εργατική τάξη της ΕΕ να συντονίσει τους αγώνες της σεΠανευρωπαϊκό επίπεδο , με βασικό σύνθημα : τημείωση των ωρών και ημερών εργασίας, χωρίς τη μείωση των αποδοχών , γιανα δουλέψουν όλοι . Πράγμα που σπεύδει να υλοποιήσει η ΕΕ του κεφαλαίου καιοι κυβερνήσεις της , σε βάρος της εργατικής τάξης , με ουσιαστική μείωση τωναποδοχών , με σαφή στόχο να κρατήσουν σεχαμηλά επίπεδα την ανεργία , για να αποφύγουν τις κοινωνικές εκρήξεις , πουδημιουργούν οι απολύσεις . Όμως ,αυτόδεν είναι η λύση στο πρόβλημα , επειδή με την μείωση των αποδοχών συρρικνώνεταιη ζήτηση και κατά συνέπεια βαθαίνει η κρίση , με αποτέλεσμα το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του , ναπροσφεύγουν σε απολύσεις , νέα μέτραλιτότητας και να ζητάνε , πιο μεγάλεςθυσίες από τους εργαζόμενους. Αυτόοδηγεί με μαθηματική ακρίβεια , σε ένα σπειροειδές βάθεμα της κρίσης και τουςεργαζόμενους στην εξαθλίωση !

Δύοπαραδείγματα , το ένα από την Ελλάδα : Τον Οκτώβρη η κυβέρνηση ετοιμάζει τοτέταρτο πρόγραμμα λιτότητας και νέες φορολογίες , γιατί με τα μέτρα που πήρεδεν μπόρεσε να γεμίσει « τον πίθο των Δαναΐδων» , επειδή είναι μέτρα πουβαθαίνουν την κρίση ! Το δεύτερο , από την Βρετανία : Πέρυσι τον Ιούνη, ηιδιωτικοποιημένη « BRITISH AIRWAYS», είχε προχωρήσει σε 2500 απολύσεις , για να γίνει κερδοφόρα , το αποτέλεσμαήταν να φτάσουν οι ζημιές στα 450 εκατ. Στερλίνες(!) , τώρα η διοίκηση ζητάει ,3500 νέες απολύσεις , πάγωμα και περικοπές μισθών και ένα μήνα να δουλέψουντζάμπα οι εργαζόμενοι ( μόνο…..δεν ζήτησε )!! Εεε…εδώείναι, που χρειάζεται να μπει από τα συνδικάτα και την αριστερά το ζήτημα της επανεθνικοποίησης τηςεταιρείας κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση και της αξίζει (είναι αναγκαία) η κατάληψη από τους εργαζόμενους , σανάμεση απάντηση στις απαιτήσεις της διοίκησης .

Και επί τηευκαιρία , μια και είμαστε σε αυτό το θέμα , πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να θέσει δυνατά το αίτημα της επανεθνικοποιησηςτης Εμπορικής τράπεζας , η διοίκησητης οποίας θέλει να προχωρήσει σε 1500 νέες απολύσεις , με την μορφή τηςεθελουσίας εξόδου , να κλείσει καταστήματα και να μειώσει τους μισθούς τωνεργαζομένων . Και η συνδικαλιστική παράταξη του στη τράπεζα , χρειάζεται να τοπαλέψει , ώστε να γίνει το κύριο αίτημα του συλλόγου. Επειδή μέσα σ’ αυτές τιςσυνθήκες είναι η μόνη πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους .

Η ριζοσπαστική αριστερά που σέβεται τον εαυτότης ,όφειλε να ενώσει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, πριν απ’όλατη φωνή , τη δράση της και τη προπαγάνδα της, πάνω στα συνθήματα :- Της εθνικοποίησης των επιχειρήσεων πουκλίνουν ή απολύουν ή ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν .

- Της εθνικοποίησης τουτραπεζικού κεφαλαίου, όπου με τηναπληστία του για ολοένα και μεγαλύτερη κερδοφορία, έγινε η αφορμή και, ως έναβαθμό, η αιτία για το ξέσπασμα της πιο βαθειάς μετά το ’29 καπιταλιστικήςκρίσης.

- Της εθνικοποίησης ή επανεθνικοποίησης των πολυεθνικών, των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειαςκαι των επιχειρήσεων στρατηγικής, για κάθε χώρα, σημασίας. Όλες οιεθνικοποιήσεις κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Αυτά είναι τα μέτρα,που επιβάλουν στο κεφάλαιο να πληρώσει για τη κρίση και οδηγούν στη διέξοδο απ’αυτήν.

Αυτά τα αιτήματα, που δίνουν πραγματικές απαντήσειςστα προβλήματα των εργαζομένων, απουσίαζαν εντελώς από το πρόγραμμα των μαζικών κομμάτων της αριστεράς . Είναιγι’ αυτό, που η πλειοψηφία των εργαζομένων απείχε! Επίσης απείχε , γιατί τοευρωκοινοβούλιο δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο στον καθορισμό της πολιτικήςτης ΕΕ, όποια και αν είναι η σύνθεσή του. Και η κατάσταση χειροτερεύει , ότανσκέπτονται ,ότι, δεξιοί , κεντρώοι ,Σ/δ/τες και σοσιαλιστές , ακολουθούν στηνπράξη την ίδια αντεργατική πολιτική .

Κάτω απ’ αυτέςτις συνθήκες δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί η πρωτιά των δεξιών κομμάτων καικυβερνήσεων (εκτός ΝΔ) ,τύπου «Καβαλιέρε» και Σαρκοζί,καθώς και η άνοδος της ακροδεξιάς . Τα μικροαστικά στρώματα και τακαθυστερημένα πολιτικά , στρώματα τις εργατικής τάξης ,ψήφισαν αυτούς που είχανπραγματικές και ευκολονόητες , για τα προβλήματά τους και κύρια για την ανεργία, απαντήσεις. Για την ανεργία φταίνε οι μετανάστες , μας παίρνουν τις δουλειές,να τους διώξουμε και τότε θα βρούμε πιο εύκολα δουλειά . Οπωσδήποτεαντιδραστικές απαντήσεις ,που στην ουσία δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα ,αλλά αυτά είναι για μας , γι’ αυτούς που ψήφισαν δεξιά και ακροδεξιά είναιαπαντήσεις , απαντήσεις, που κάλυπταν το κενό της ανυπαρξίας απαντήσεων από τηναριστερά . Και αυτό είναι ένα μήνυμα και σε καμιά περίπτωση , προς το παρόν καιγια το προβλεπτό μέλλον, στροφή των εργατικών και λαϊκών μαζών προς τηναντίδραση.

Στο σημείοαυτό αξίζει να αναφέρουμε τις ελπιδοφόρες επιτυχίες της επαναστατικής και τηςαντικαπιταλιστικής αριστεράς , όπως την εκλογή ευρωβουλευτή , του αγωνιστή Τζο Χίγγινς ,από το ΣοσιαλιστικόΚόμμα Ιρλανδίας (στο νότο) , του «Μπλόκο» στην Πορτογαλία ,που ξεπέρασε το 10%και το ΚΚΠ ! Την επιτυχία του «Μετώπου» στην Γαλλίακαι επίσης , την επιτυχία (4,5%) του νεοϊδρυόμενου και πολλά υποσχόμενου ΝέουΑντικαπιταλιστικού Κόμματος (ΝΑΚ) . Παραδείγματα ταοποία χρειάζεται να μελετήσουμε σοβαρά .

Το πρώτοσυμπέρασμα , που μπορεί να βγει από τα προαναφερθέντα παραδείγματα είναι , ότι,η ριζοσπαστική αριστερά ασφαλώς και θα πήγαινε καλύτερα στις ευρωεκλογές , ανστα βασικά στοιχεία του προγράμματος της , είχε προβάλλει δυνατά τα αιτήματα ,που προηγούμενα αναφέραμε . Ενδεχομένως και ήταν το πιο πιθανό να συμβεί, ναμην είχαμε «ανατροπή του πολιτικούσκηνικού». Επειδή η κρίση βρήκε τις πλατειές μάζες των εργαζομένων σεπολιτική σύγχυση , λόγω της κατάρρευσης του «υπαρκτού Σοσιαλισμού» και τηςβαθειάς χρεοκοπίας των παραδοσιακών εργατικών κομμάτων . Ωστόσο, θα είχαμε, τουλάχιστον,πετύχει, το παραπάνω πρόγραμμα, να ζυμωθεί στην πρωτοπορία του εργατικού καινεολαιίστικου κινήματος , της «νέας ριζοσπαστικοποίησης», γιατί η ταξική πάλησυνεχίζεται…

Οι μάζεςγύρισαν τις πλάτες στις παραδοσιακές τους οργανώσεις , δεν τις ψήφισαν απείχαν!Η μεγάλη αποχή , εκτός των άλλων , μας στέλνει το μήνυμα για την αναγκαιότηταμιας νέας ενωτικής αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής αριστεράς, μιας νέαςεπαναστατικής Διεθνούς. Αλλά….και πάλι αλλά , η Σ/δ/τια δεν τελείωσε και ούτε πρόκειται να τελειώσει, όσο ηριζοσπαστική , αντικαπιταλιστική (μεταξύ μας, δεν με καλύπτουν αυτές οινεόκοπες ορολογίες, τις χρησιμοποιώ αναγκαστικά…συγνώμη για την διακοπή) και ηεπαναστατική αριστερά συνεχίζουν, με το συμπάθιο, «να κοιτάνε τον αφαλό τους»και δεν προχωράνε τολμηρά και ενωτικά για την συγκρότηση, του ΕΝΙΑΙΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΚΟΥ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥΚΟΜΜΑΤΟΣ .

Στην Ελλάδα…

Κατ’ αρχή,ισχύουν στο ακέραιο τα παραπάνω γραφθέντα συμπεράσματα για το αποτέλεσμα τωνευρωεκλογών . Παρ’ όλα αυτά έχουμε να πούμε κάτι περισσότερο προχωρώντας στηνεπιβαλλόμενη εξειδίκευση και κατά συνέπια, σε πιο αναλυτική και εκτενέστερηεπισκόπηση του αποτελέσματος , για τηνκοινοβουλευτική μας αριστερά .

Στις εθνικέςεκλογές του 2007 η κοινοβουλευτική αριστερά, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, τα πήγανε σχετικάκαλά , παίρνοντας την πλειονότητα της ψήφου διαμαρτυρίας , με ιδιαίτερακερδισμένο τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ βγήκε πιο αδύνατη, με την οριακή πλειοψηφία των 151εδρών και το ΠΑΣΟΚ , αν και στην αντιπολίτευση , έχασε ψήφους προς τα αριστερά, πληρώνοντας την ανικανότητα της ηγεσίας τουνα ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση . Τότε μιλήσαμε για στροφή προς τααριστερά .

ΣτιςΕυρωεκλογές η αριστερά δεν πήγε καλά , παρά τις ευνοϊκές συνθήκες , όπου , «Η λαϊκή δυσαρέσκεια […] καταγράφεται ως«νικητής» στη δημοσκόπηση της «Κάπα Researceh» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤοΒήμα».Συγκεκριμένα, τα ποσοστά δυσαρέσκειάς φθάνουν σε ποσοστό 85,6% για τηνκυβέρνηση της ΝΔ και στο 80,9%για το ΠΑΣΟΚ». (!!) (Ριζ. 24/4/09). Όχι μόνο, δεν κέρδισε από την μεγάλη φθορά σεψήφους της ΝΔ (- 1.340.000 !) και τουΠΑΣΟΚ (-850.000! παρότι ήρθε πρώτο ), αλλά έχασε και από πάνω !! Ο μεγάλοςχαμένος για να λέμε , πέρα από σκοπιμότητες , τα πράγματα με το όνομά τους , τοΚΚΕ . Όπου έχασε -156.000 ψήφους και έναευρωβουλευτή ! Το πιο σημαντικό είναι , ότι έχασε τους πιο πολλούς ψήφους στη Β’Αθηνών και τον Πειραιά. Έχασε και το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ το σεβαστόποσό των 120.000 ψήφων, αλλά ..ω του «θαύματος» αύξησε τις δυνάμεις του στη Β’Αθηνών , Πειραιά και γενικά είχε καλές αποδόσεις στα μεγάλα αστικά κέντρα,(κάτι είναι και αυτό).

Παρ’ όλα αυτάη άνοδος του ΛΑΟΣ κατά 95.000 ψήφους , όταν έχουμε καθαρή ήττα της Δεξιά με -1340.000 , σε καμιάπερίπτωση δεν «επιβεβαιώνει ότι κυριαρχούν συντηρητικά αντανακλαστικά σε μεγάλα τμήματα τωνευρωπαίων πολιτών για την αντιμετώπισητης οικονομικής κρίσης» («Ανανεωτικοί» 11/7/09) . Όπως παραπάνω έχουμεεξηγήσει, αντανακλά ,μαζί με την αποχή, τηνπολιτική σύγχυση μεγάλωνστρωμάτων των εργαζομένων και του λαού , εξαιτίας της αδυναμίας ακόμη και της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς ,να παρέμβει στο κίνημα με τηνσοσιαλιστική προγραμματική απάντηση , τη μόνη διέξοδο από την κρίση. Η άνοδοςτου ΛΑΟΣ και της ακροδεξιάς στην Ευρώπηήτανε απλά ένα μήνυμα εξαιρετικά σοβαρό , προς την αριστερά (τοέχουμε ήδη προαναφέρει) . Και οφείλουμε να συμφωνήσουμε με τους «Ανανεωτικούς»και να το επαναλάβουμε , χάριν τονισμού , ότι: «…ηθεαματική άνοδος της αποχής […] εκφράζει την αμφισβήτηση των πολιτών προς τοσύνολο του πολιτικού συστήματος ,ακόμα και προς την αριστερά ( με τους «Ανανεωτικούς» στη πρώτη θέση τηςαμφισβήτησης !!! σ.σ)» ( «Ανανεωτικοί»οπ.π) .

Ωστόσο , η παραπάνω πολιτική εκτίμηση των«Ανανεωτικών» , προβάλει την επιτακτική αναγκαιότητα , της συγκρότησης τουνέου ενιαίου αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού κόμματος .

Αλλά νομίζουμεότι ήρθε η ώρα να δούμε πιο συγκεκριμένα και αναλυτικά τα λάθη των ηγεσιών ,ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.

ΚΚΕ : … δεν φταίμε εμείς, οι άλλοι φταίνε…

Η ηγεσία τουζητούσε από τους εργαζόμενους και το λαό , να «τιμωρήσουν τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΠΑΣΟΚ μαζί με τουςοπορτουνιστές συνοδοιπόρους τους τον (ταλαίπωρο) ΣΥΡΙΖΑ. Και πράγματι οι μάζες τους κάνανε το χατίρι και τους τιμώρησαν (!), αλλά ο « δάκτυλος του ιμπεριαλισμού και του αντικομουνισμού,…άχ…αυτός δάκτυλος» , κάπου στράβωσε την γραμμή καιδεν κατάλαβαν καλά την απόφαση της ηγεσίας και έκαναν το τραγικό λάθος οι μάζες(θα κάνουν την αυτοκριτική τους στο επόμενο Συνέδριο) και μαζί «με τα ξεράέκαψαν και τα χλωρά (!!!)» και τιμώρησαν και, τις ταξικές δυνάμεις ! Στηνπραγματικότητα οι μάζες καλά κατάλαβαν , δεν παρασύρθηκαν, ούτε μπερδεύτηκαν,από τον ανυπόληπτο Πάγκαλο και τον αντικομουνισμό του , τις προβοκάτσιες τουΛΑΟΣ , του ΠΑΣΟΚ …κλπ ,κλπ, γνώριζαν καλάγιατί τιμώρησαν και το ΚΚΕ .

Τιμώρησαν, τηναντιενωτική , διασπαστική πολιτική του στους αγώνεςτου εργατικού κινήματος , με κορυφαία πράξη τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις καιπορείες στον μεγάλο αγώνα για τις ανατροπές στο ασφαλιστικό. Τιμώρησαν , την οπορτουνιστικήκαι αντιδραστική στάση του, απέναντι στον αυθόρμητο ξεσηκωμό της νεολαίας τονΔεκέμβρη του ’08 . Τιμώρησαν την ταύτιση του, επίσημα πλέον στο 18^οσυνέδριο, με τα εκφυλισμένα γραφειοκρατικά και στην ουσία αντισοσιαλιστικάκαθεστώτα , του πάλαι ποτέ καταρρεύσαντος , υπαρκτού «Σοσιαλισμού» . Τιμώρησαν την απαλλαγή του Στάλιν και της πολιτικής του, από τηνκύρια κατηγορία, του κατά βάση υπεύθυνου ,για τη καπιταλιστική παλινόρθωση στηνΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες ,δημιουργώντας σύγχυση στο κίνημα , για τιςπραγματικές αιτίες της μεγάλης ιστορικής ήττας του εργατικού κινήματος και τιςπραγματικές αρχές και αξίες του Σοσιαλισμού . Η διαστρέβλωση στα μάτια τωνμαζών , της εικόνας του Σοσιαλισμού ,θεωρείται από ταξική σκοπιά , πράξηαντικομουνιστική ! Τιμώρησαν , την αντιενωτική του στάση απέναντι στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ γιατην δημιουργία του «αριστερού πόλου». Η στάση αυτή υπονομεύει στα μάτια των μαζών , την προοπτική της εξουσίας τηςαριστεράς , πράγμα που τις οδηγεί σε πολιτικό αδιέξοδο και αυτό είναι ένασοβαρό εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων του εργατικού και λαϊκού κινήματος .

Ταυτόχρονακάνει δυσνόητο , ακόμα και για τα μέλη του ΚΚΕ , το βασικό σημείο τουπρογράμματος του , για την Λαϊκή Εξουσία καιτο ΑΑΔΜ , από την στιγμή , που λόγω της αντιενωτικής του στάσης , δεν φαίνονται να υπάρχουν , τώρακαι στο μέλλον , οι δυνάμεις που θα συγκροτήσουν τα μέτωπα . Αυτό, εκ τωνπραγμάτων δίνει χέρι βοήθειας στα σχέδια της άρχουσας τάξης , για την επιστροφήτου ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση . Οι εργάτες , ο λαός και η νεολαία , λόγω τηςανυπαρξίας πολιτικής διεξόδου από την αριστερά , αναγκαστικά και με μισή καρδιάθα στραφούν προς το ΠΑΣΟΚ - από τα δύο κακά το μη χειρότερο - για νααπαλλαγούν από την πιο μισητή κυβέρνησητης μεταπολίτευσης . Η διασπαστική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ , ανεξάρτητααπό προθέσεις , «βοηθάει» το ΠΑΣΟΚ ναεπιστρέψει στην κυβέρνηση , για να συνεχίσει την πολιτική της ΝΔ , με άλλοπρόσωπο ! [… «σου είπαν ψέματα-τιμώρησε τους»]. Τα προαναφερθέντα πιστεύουμε ότι έπαιξανσοβαρό ρόλο στη φθορά της αριστεράς σε ψήφους. Η διατήρηση της διάσπασης , μεκύρια υπεύθυνη την ηγεσία του ΚΚΕ ,( πήρε «μπάλα» σε αυτό το σημείο και τονόχι, κατά τάλλα, αναμάρτητο ΣΥΡΙΖΑ) , έδειξε στολαϊκό κίνημα ότι δεν πήρε το μήνυμα των εκλογών του 2007 και των μετέπειταδημοσκοπήσεων ,όπου ζητούσε ο λαός διέξοδο προς και από την αριστερά .

Τέλος (δενυπάρχει, αλλά…) τιμώρησαν , την αμφιλεγόμενη και τελικά λαθεμένη και σε εθνικιστική βάση θέση του , για «την αποδέσμευση από την ΕΕ..», με τοκεφάλαιο στην εξουσία ! Συγκεκριμένα , στη διακαναλική συνέντευξη της Γραμμ. του ΚΚΕ, για τοζήτημα αυτό, έδωσε την παρακάτω απάντηση : «Καταρχήνεμείς το έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση το συνδυάζουμε οπωσδήποτε με έναδιαφορετικό συσχετισμό δύναμης ,με μια διαφορετική κατάσταση στην Ελλάδα και μετην άσκηση μιας φιλολαϊκής πολιτικής ανάπτυξης , ενός άλλου δρόμου (χωρίςόνομα σ.σ)ανάπτυξης».[….] Μετά είναι ταπολιτικά μαργαριτάρια….!

«Αλλά να σας πω: Ακόμη κι αν βρισκόταν ηΕλλάδα έξω χωρίς , εν πάση περιπτώσει , να έχει μπει στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τουλάχιστον δε θα είχε τον ασφυκτικό κλοιό του Συμφώνου Σταθερότητας με τουςδείκτες ,θα μπορούσε να κρατήσει δημόσια την «Ολυμπιακή», ( εεε..αυτό και αν είναι , εντελώς «κουφό»!!!) δε θα υπήρχε το Ευρωδικαστήριο, θα μπορούσενα κρατήσει τη διαφορά 5 χρόνων στη συνταξιοδότηση γυναικών γιατί δεν θα υπήρχετο Ευρωδικαστήριο, (!!!!) [….].Επομένως , δε θα είχε η Ευρωπαϊκή Ένωση , την επιτήρηση ,κλπ . Βεβαίως , θαείχε το κεφάλαιο , θα είχε την πλουτοκρατία , (… καλά , που το σκέφτηκες!!)αλλά και η κυβέρνηση και η πλουτοκρατίαθα ήταν πιο αδύναμες απέναντι στο λαϊκό κίνημα , σε σχέση με το σήμερα…».( Ριζ. 26/5/ 2009) Μας «καράφλιασε» εντελώς ! Ανείναι δυνατόν, να έχεις δυνατό λαϊκό κίνημα , όταν υπάρχει στο ΚΚΕ , μια ηγεσία, που σκέφτεται ( με την προϋπόθεση ότι υπάρχει στοιχειώδης και όχιμαρξιστική λογική, σε ότι πιο πάνωδιαβάσαμε) με αυτό τον αταξικό και απολίτικο τρόπο !

Επειδή στην Ελλάδα συμβαίνει να έχουμε μιαταξική κοινωνία , οι μη σταλινικοί μαρξιστές για να μην αποπροσανατολιστούν ,στο τι θέση θα πάρουν για μέσα ή έξω από την ΕΕ , βάζουν πρώτα στον εαυτό τουςτο ερώτημα : Κάτω από ποιάς τάξης την εξουσίακαι για ποια συμφέροντα , πραγματοποιείται η είσοδος ή έξοδος της χώρας , προςή από την καπιταλιστική ΕΕ ; Και λένεστην συγκεκριμένη περίπτωση , όταν είναι να μπούμε : όχι στην ένταξη καταπολεμώνταςτους μύθους και τις αυταπάτες , που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τουκαλλιεργούν στις μάζες , για να κερδίσουν την συναίνεση τους και προπαγανδίζουνταυτόχρονα την ταξική , Διεθνιστική θέση, του αγώνα για μια Σοσιαλιστική Ελλάδα , σε μια Ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη .

Αποδέσμευσηαπό την ΕΕ ,με «το κεφάλαιο και τηνπλουτοκρατία» , στην εξουσία , σημαίνει άνοδος του Εθνικισμού , «λαϊκό κίνημα» αδύνατο και πολιτικάμπερδεμένο , ουρά στο άρμα της «πλουτοκρατίας»,κατά συνέπεια ισχυρή «και η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία», μεαρκετή εμπειρία για να επιβάλλουν , χωρίς το «Σύμφωνο Σταθερότητας», το«Ευρωδικαστήριο» και «την επιτήρηση»της ΕΕ , τις ιδιωτικοποιήσεις , την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και όλα ταυπόλοιπα αντεργατικά μέτρα , για πολύ περισσότερους λόγους , πάλι , στο βωμότης παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της «εθνικής» (διάβαζε καπιταλιστικής)οικονομίας . Γεγονός, πού συμβαίνει σε όλες τις χώρες του πλανήτη , πλούσιεςκαι φτωχές, όπου για καλή τους τύχη (σύμφωνα με το ΚΚΕ) δε βρίσκονται υπό «την επιτήρηση» της ΕΕ .

Η αποδέσμευση από την ΕΕ , με «το κεφάλαιο και την πλουτοκρατία» στην εξουσία , για καλύτερεςσυνθήκες πάλης του λαϊκού κινήματος είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό πολιτικό λάθος, όπως επίσης η θέση ότι εκτός ΕΕ , μπορούμε να έχουμε καλύτερες συνθήκεςανάπτυξης της εθνικής οικονομίας . Θέσηαντιδραστική και πεθαμένη από την εποχή της έκδοσης του Κομ.Μανιφέστου .

Οι μηΣταλινικοί μαρξιστές ,όταν τελικά η καπιταλιστική χώρα τους είναι μέσα στην καπιταλιστική ΕΕ ,παλεύουν , για την καπιταλιστικήαποδέσμευση της χώρας τους κάτω από την δημοκρατική εξουσία της εργατικής τάξηςκαι καλούν σε κοινούς πανευρωπαϊκούς αγώνες το εργατικό κίνημα , για τηνκαπιταλιστική αποδέσμευση της ΕΕ . […σουείπαν ψέματα- τιμώρησε τους….] καιαυτό έγινε !

Σε κρίσιμη καμπή, ο ΣΥΡΙΖΑ….

Αρκετά νομίζωότι γράψαμε για τα λάθη και τις ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ , καιρός να δούμε(…. «τις ανάγκες των πολλών» σύνθημαμε «σαφή» πολιτικό στόχο , που άθελα του σε παρέπεμπε και σε δημόσιο-όχιιδιωτικό- w.c) τα λάθη και τις ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑκαι οπωσδήποτε του ΣΥΝ , στην διαμόρφωση αυτού του αποτελέσματος στιςΕυρωεκλογές .

Και μόνο το γεγονός ότι , η ΝΔ , το ΠΑΣΟΚ καιτο σταλινικό ΚΚΕ , έχασαν μαζί περίπου 2,5 εκατομ.ψήφους (!!) ή να το δούμε και αλλιώς ,ότι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ μαζί έχασαν1εκατομ. ψήφους ,αποδείχνει ότι δεν φταίξανε οι υπεραισιόδοξοι στόχοι , ότιυπήρχε η δυνατότητα να πιαστούν, ή…, στην χειρότερη των περιπτώσεων, να έχειπετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα καλύτεροαποτέλεσμα. Γιατί, τα παραπάνω στοιχεία πιστοποιούν ,ότι οι συνθήκες ήτανε εξαιρετικά ευνοϊκές για τονέο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, «το νέο ενωτικό εγχείρημα» πήρε 4,7%και έχασε 120000 ψήφους! Δεν πρόκειται, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, για ήττα, αλλά για μια χαμένη «δυνατότητα να ανατρέψει συνολικά το πολιτικό σκηνικό» και επειδή οισυνθήκες εξακολουθούν να παραμένουν ευνοϊκές για την αριστερά, χρειάζεται, ναεπισημανθούν τα πιο σημαντικά και καθοριστικάλάθη, να μάθουμε από αυτά, για να μην υπάρξουν νέες χαμένες ευκαιρίες ,που θα στείλουν «από‘κει που ήρθε», το όλο εγχείρημα. Και αυτό, θα είναι ένα βήμα πίσω, για τοεργατικό και λαϊκό κίνημα στην προσπάθεια του για την οικοδόμηση, μιας ΝέαςΑντικαπιταλιστικής και Επαναστατικής Αριστεράς .

Ισχύουν καιγια το ΣΥΡΙΖΑ οι γενικές παρατηρήσειςγια την στάση της αριστεράς , που προαναφέρονται στο παρόν κείμενο . Για πιοδιεξοδικά εξειδικευμένη ανάλυση πάνω στο τι έφταιξε γι αυτό το αποτέλεσμα καιτη κρίση στο ΣΥΝ και κατά ακολουθία στο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην επαναλαμβανόμαστε ,θα παραπέμπαμε τον αναγνώστη και τους συντρόφους / σεςτου ΣΥΡΙΖΑ , να μελετήσουν την κριτική ανάλυση του «Ξεκινήματος» (η οποίαυπάρχει στο τέλος του κειμένου), με τηνυπενθύμιση της διαφωνίας μας στο χαρακτηρισμό –υπερβολή- του εκλογικούαποτελέσματος, σαν «κάτι περισσότερο από εκλογικήήττα».

Εμείς θασταθούμε πιο διεξοδικά, σε αυτό που το «Ξεκίνημα» χαρακτηρίζει «το κεντρικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ( που) είναι οι αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝκαι αδυναμία της αριστερής πλειοψηφία του ΣΥΝ να έρθει σε σοβαρή ιδεολογική καιπολιτική αντιπαράθεση με την «Ανανεωτική» τάση» (οπ.π). Συμφωνούμε και τονίζουμε ότι :Αν η αριστερή πλειοψηφία του ΣΥΝ , δεναντικαταστήσει τους συμβιβασμούς και την «ειρηνική συνύπαρξη» , με τηνεπιβαλλόμενη και κοινωνικά αναγκαία«πάλη των τάσεων» , αργά ή γρήγορα κινδυνεύει η πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑκαι οπωσδήποτε του ΣΥΝ .

Καιχρησιμοποιώντας την σκληρή γλώσσα των«Ανανεωτικών» και του Κύρκου, αλλά αντιστρέφοντας και παραφράζοντας ταεπιχειρήματά τους, λέμε στους σ/φους της Αριστερής πλειοψηφίας : «..το αποτέλεσμα αυτό καταγράφηκε ως ήττα των επιλογών..» σας («Αναν.11/7/09) , εμείς λέμε: Ως ήττα των συμβιβασμών με την «Ανανεωτική» πτέρυγα !

Ένας από τουςβασικούς παράγοντες για τη «σημαντική ήττα», υπήρξε :

-«Η έλλειψη σαφούς πολιτικής (συμφωνούμε,αλλά , όχι βέβαια) ,διότι στην πολιτικήτου Συνασπισμού επικάθησε ο ΣΥΡΙΖΑ» (Κύρκος«Ελευθεροτυπία» 14/6/09) αλλά επειδή , επικάθησε ο συμβιβασμός , «μετην αξίωση να καθορίζει αυτός την κατεύθυνση και την πολιτική. Το πιο κλασικό παράδειγμα, (συνεχίζει ο Κύρκος) πουδεν επιδέχεται αντίρρηση ,είναι η περίπτωση της δεύτερης θέσης στο ευρωψηφοδέλτιο. Καρατομήθηκε ο Δ.Παπαδημούλης,ένας αναμφισβήτητα πετυχημένος ευρωβουλευτής» .

Είναι προφανές,ότι ,σκόπιμα και όχι ,λόγω γήρατος, ο Κύρκος ξεχνάει ότι, για την επιλογή των ευρωβουλευτών υπήρξε στο ΣΥΝ, άψογηδημοκρατική διαδικασία. Στο ΣΥΡΙΖΑ πήγε «καπέλο», η επιλογή των ευρωβουλευτών!Ο Παπαδημούλης « Ζει », δεν «καρατομήθηκε», απλά δεν εκλέχτηκε! «Το πιο κλασικό παράδειγμακαρατόμησης, είναι αυτό των αναμφισβήτητα πετυχημένων συνδικαλιστών, Απέκη και Μαιστρου, από την ΠΟΣΔΕΠ, με πραξικόπημα της «Ανανεωτικής» πτέρυγας!! Η οποία έφτασε στο σημείο να παραδώσει στιςδυνάμεις του κατεστημένου , την ΠΟΣΔΕΠ , το σύμβολο καιτη σημαία του μεγάλου αγώνα, ενάντια στην ανατροπή του άρθρου 16 !! Πράξη, πουκατέστρεψε την εικόνα του ΣΥΝ και τουΣΥΡΙΖΑ στη ριζοσπαστικοποιημένη νεολαία . Αυτό είναι , « που δεν επιδέχεταιαντίρρηση» ,σ/φοι-σεςτου ΣΥΝ .

Το πιο κλασικόπαράδειγμα συμβιβασμού, είναι ότι έγινε η(προδοσία) παράδοση της ΠΟΣΔΕΠ στο κατεστημένο, και στο ΣΥΝ, δεν «άνοιξε μύτη»! «-Με το χέρι στην καρδιά,(λέει, ο Κύρκος οπ.π) νομίζω ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ (εμείςλέμε: Του συμβιβασμού με την«Ανανεωτική» πτέρυγα) έφτασε στοτέλος του».

Οι τάσειςστο ΣΥΝ

Οι τάσεις στακόμματα, σε όσα επιτρέπουν την ύπαρξή τους, δεν είναι, όπως τα στολίδια στα δέντραγια να πιστοποιούν, ότι είναι Χριστουγεννιάτικα, στην περίπτωσή μας, για ναπιστοποιούν, την δημοκρατική λειτουργία τους. Ωστόσο, διευκρινίζουμε ότι, ηύπαρξη των τάσεων από μόνη της, δεν κατοχυρώνει τη δημοκρατική λειτουργία τωνκομμάτων, μπορεί και να την ακυρώνει, με συμφωνίες και συμβιβασμούς κορυφής,χωρίς αρχές και ερήμην της βάσης. Είναι κάτι που συνέβαινε και εξακολουθεί νασυμβαίνει, στα εκφυλισμένα κόμματα της Σ/δ/τίας,

Τα κόμματα,όπως είναι γνωστό, δεν λειτουργούν στο κενό αέρος του πειραματικού σωλήνα, ανεπηρέαστα από τιςεξωτερικές συνθήκες του κοινωνικούπερίγυρου. Στην πραγματικότητα η λειτουργία τους επηρεάζεται άμεσα απότις συνθήκες και αλλαγές που πραγματοποιούνται στο κοινωνικό τους περίγυρο. Για να καταλάβετε, ακόμακαι το ΚΚΕ επηρεάζεται, άλλο, αν «φροντίζει» να μην το δείχνει.

Ηδημιουργία τάσεων, φραξιών, η ιδεολογικήδιαπάλη και ή σύγκρουση, που αναγκαστικά επακολουθεί, αντανακλά στην ουσία, τηνπίεση που ασκούν στα κόμματα τα διαφορετικά συμφέροντα και αντιλήψεις, τόσο, τωνβασικών τάξεων της κοινωνίας, όσο, και των διαφορετικών στρωμάτων τους. Οιτάσεις, κατά συνέπεια, δεν είναι στολίδια στο δέντρο του κόμματος, έχουναπόψεις, που με ένα , είτε άμεσο, είτε διαθλασμένο, έμμεσο τρόπο εκφράζουν, τα συγκρουόμενα συμφέροντα καιτις ιδέες , των τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων. Κατά συνέπεια, έχουνπολιτική ταυτότητα και κοινωνικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα, αν η παρουσία τους στοκόμμα είναι «αορίστου χρόνου» και όχι περιστασιακή, συγκυριακή, ή «ορισμένουχρόνου»!

Η «Ανανεωτική»πτέρυγα (τάση) με τις απόψεις που εκφράζει και την πρακτική της, τοποθετείταιστα δεξιά του ΣΥΝ, έχει Σ/δ/κή πολιτική ταυτότητα καιεκφράζει (χωρίς να μασάμε τα λόγια μας) μέσα στις γραμμές του ΣΥΝ, τασυμφέροντα της (κατ΄όνομα) δημοκρατικής αστικής τάξης.Για αυτόν, που θεωρεί την παραπάνω άποψη κακόβουλη και υπερβολική, θαπαραθέσουμε δύο πράγματα, πού πιστοποιούν του «λόγου το αληθές»: «Χθες»παρέδωσε την ΠΟΣΔΕΠ στο κατεστημένο, στα συμφέροντακαι τα σχέδια του και συνεχίζει παλεύει λυσσασμένα, για να παραδώσει το ΣΥΝ -αφούπρώτα διαλύσει το ΣΥΡΙΖΑ εμπόδιο για τα σχέδια της- , στην άρχουσα τάξη, γιαστήριξη ή συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Αγνοεί συνειδητά την εμπειρία της«Επανίδρυσης», η οποία δείχνει το μέλλον του ΣΥΝ, μετά από ένα τέτοιοεγχείρημα! Αν, και δεν μετράει καθόλου, αν αυτό γίνεται συνειδητά ή«ασυνείδητα».

Ανεξάρτητα απόπροθέσεις, την ενδιαφέρει το μέλλον του ΣΥΝ, τόσο, όσο υπάρχει η ελπίδα ότι θακάνει την, « μεγάλη πολιτική στροφή.Μακριά από αριστερίστικες επιλογές και συμμαχίες» για να μπορέσει ναβοηθήσει τις επιλογές της άρχουσας τάξης, και να την βγάλει, για ακόμα μια φορά,από την δύσκολη θέση. Αλλιώς, όταν πάψεινα υπάρχει η ελπίδα, όπως για παράδειγμα στη περίπτωση, πού ο ΣΥΡΙΖΑ εξελιχθεί σε ενιαίο πολιτικό φορέα, δήλωσεπρόσφατα ότι: «Θα κουνήσει μαντήλι στο ΣΥΝ». Καθώς επίσης και στη περίπτωση,που θα χρειαστεί το ΠΑΣΟΚ στήριξη για να κυβερνήσει και η αριστερή πλειοψηφίατου ΣΥΝ αρνείται να την δώσει. Και τότε, το πιο πιθανό είναι, να «κουνήσειμαντήλι». Επιτρέψετε μας να πούμε, ότι η σχέση τους με την ριζοσπαστικήαριστερά είναι περιστασιακή. Όσο ο ΣΥΝ θα κινείται προς τα αριστερά, άλλο τόσοθα βαθαίνει το πολιτικό χάσμα με τους«Ανανεωτικούς», οι οποίοι θα ψάχνουν μονοπάτι για να περάσουν απέναντι.

Υπάρχουνβέβαια κάμποσες πιθανότητες αυτή η πρόβλεψη να μην επιβεβαιωθεί, επειδή ταγεγονότα θα πάρουν μια διαφορετική πορεία. Πρώτο, να μην υπάρξει καμιάουσιαστική αλλαγή στη πολιτική, τη λειτουργία και τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ καιδεύτερο, με πολλές πιθανότητες να συμβεί, εξ αιτίας της κακής πολιτικήςκατάστασης στην αριστερά, το ΠΑΣΟΚ να πετύχει την αυτοδυναμία ( πράγμα πουείναι και η βασική επιδίωξη του κεφαλαίου). Σε αυτή την περίπτωση οι «Ανανεωτικοί» δεν έχουνλόγους να φύγουν αντίθετα θα έχουν λόγους να μείνουν, γιατί τότε, κάτω απόαυτές τις συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει εισπράξει, ένα πραγματικά «ταπεινωτικό αποτέλεσμα». Και τότε, οι«Ανανεωτικοί» θα βρίσκονται μπροστά σε μια νέα ευκαιρία για να ξαναβάλουνδυνατά, ότι: «το αποτέλεσμα ήταν μιαμεγάλη ήττα για τις επιλογές τις ηγεσίας». Τότε, θα είναι αρκετά πιο εύκολονα επιβάλουν τις επιλογές τους στο ΣΥΝ καιτο πιο πιθανό, να πάρουν, ένα πλέον απογοητευμένο κόμμα, στα χέρια τους.

Η «Ανανεωτική»πτέρυγα, δημιουργήθηκε από την ενοποίηση ξεχωριστών «δεξιών», Σ/δ/κών τάσεων μετά την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του2007. Επιτυχία πού προέκυψε σαν αποτέλεσμα της αριστερής στροφής του ΣΥΝ. Δενήταν ο «‘ΡΙΖΑ» αυτός που έσπρωξε το ΣΥΝπρος τα αριστερά, αλλά οι αγώνες του εργατικού και κύρια του νεολαιίστικουκινήματος, ενάντια στο νόμο πλαίσιο και το άρθρο 16! Ο ΣΥΝ κυριαρχούσε, τότε,στην αντιπολίτευση, γιατί η αριστερήπλειοψηφία του ΣΥΝ μπορεί να μην χρησιμοποιεί την «επαναστατική» φρασεολογίατου ΚΚΕ, αλλά είναι ασύγκριτα πιο ευαίσθητη και επηρεάζεται από την πορεία τωνκινημάτων και της ταξικής πάλης. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στα γεγονότα τουΔεκέμβρη. Ο ΣΥΝ κάτω από αυτές τις συνθήκες, έγινε σε ένα μεγάλο βαθμό, απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος παράγοντας γιατα σχέδια του κατεστημένου. Η δημιουργία του νέου ΣΥΡΙΖΑ ( μακριά από τηνλογική του Κωνσταντόπουλου), ήρθε και επισφράγισε την αριστερή στροφή του ΣΥΝ.Μπροστά σε αυτές τις δυσάρεστες για το κατεστημένο εξελίξεις, ενοποιήθηκαν, γιανα εμποδίσουν και να ελέγξουν, όσο πιοδυνατά και αποφασιστικά γίνεται τηναριστερή πορεία του ΣΥΝ.

Ωστόσο, ηΑριστερή πλειοψηφία του ΣΥΝ, όσο είναι ευαίσθητη στις ανόδους των αγώνων καιτων κινημάτων, άλλο τόσο είναι ευαίσθητη και στις καθόδους των. Και είναιευάλωτη στις πιέσεις του κατεστημένου, που παρουσιάζονται συνήθως με την μορφήτης «κοινής γνώμης» ή των «δημοσκοπήσεων» και βεβαίως, στην κριτική των«Ανανεωτικών». Η πολιτική της δεν είναι σταθερή και εξελίσσεται μέσα από συνεχή αριστερά και δεξιά ζικ-ζακ που θολώνουν την εικόνα του ΣΥΝ και κατά συνέπεια τουΣΥΡΙΖΑ, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αυτό, οφείλεται στη προσπάθεια της, ναβρει την ανύπαρκτη μέση οδό στο πεδίο της ταξικής πάλης. Πρόκειται για πολιτικήαδυναμία, της οποίας η κοινωνική βάση βρίσκεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στοεργατικό κίνημα και την ιδεολογία του, τον επαναστατικό μαρξισμό.

Βέβαια,οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η Αριστερή πλειοψηφία, μέχρι τώρα, εναντιώνεταιμε σφοδρότητα σε κάθε πρόταση, για στήριξη ή και συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ καιαυτό επειδή καταλαβαίνει, ότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε, όπως το είπε άλλωστεκαι ο σ/φος Αλαβάνος, με «αυτοκτονία». Επίσης, μέχριτώρα, απορρίπτει κάθε πρόταση για διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Και λέμε, μέχρι τώρα,γιατί ακόμα δεν είμαστε μπροστά στο τέστ τηςαλήθειας. Η χώρα κυβερνάται, δεν είναι σε κατάσταση ακυβερνησίας!

Η πολιτική τωνσυμβιβασμών, των υποχωρήσεων, η έλλειψη ουσιαστικής παρέμβασης στους αγώνες τωνεργαζομένων, σαν ΣΥΡΙΖΑ,- στην πραγματικότητα, οι συνιστώσες, η κάθε μια απόμόνη της παρεμβαίνουν στο κίνημα- και η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών,φθείρουν την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ότι φέρνει κάτι το νέο στα αριστερά του ΚΚΕκαι απαξιώνουν το εγχείρημα.

Είναι ανάγκηνα έχουμε ξεκαθαρισμένο στο μυαλό μας, ότι η συνισταμένη που προκύπτει σανπολιτική θέση, από τους συμβιβασμούς καιτις υποχωρήσεις, δεν συμπίπτει στις περισσότερες των περιπτώσεων με τασυμφέροντα και τους πραγματικούς στόχους του εργατικού και λαϊκού κινήματος.Έτσι μπορεί, με τους συμβιβασμούς και την αποφυγή συγκρούσεων, να διασφαλίζεται-μόνο προσωρινά- η ενότητα του κόμματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει , ότιδιασφαλίστηκαν και τα συμφέροντα τηςεργατικής τάξης. Συμπέρασμα: Η ενότητατου κόμματος ή ακόμα και του κινήματος, όπως μας διδάσκει η μακραίωνη ιστορίατου παγκόσμιου και του Ελληνικού εργατικού κινήματος, δεν είναι από μόνη της ικανή συνθήκη, για νασώσει το κόμμα ή το κίνημα από την καταστροφή. Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, και το ΕΛΑΣ,αποδέχτηκαν την Συμφωνία της Βάρκιζας καιπαρέδωσαν τα όπλα και την εξουσία ενωμένοι. Η ενότητα πάνω σε λάθοςπολιτική οδήγησε στη προδοσία, την ήττα και στη καταστροφή, το κόμμα και τοκίνημα.

Μόνο, ηενότητα του κόμματος και του κινήματος, που πατάει στο στέρεο έδαφος, τωνασυμβίβαστων θέσεων, της ταξικής πολιτικής, μπορεί να γίνει η ακατανίκητηδύναμη , για την συντριβή του ταξικού εχθρού. Δεν είμαστε αριστεριστές,γνωρίζουμε και κατανοούμε τη φράση του Λένιν , στον «Αριστερισμό», ότι: «Είναι ανάγκη να καταλάβουμε[…]πως δενμπορούμε να νικήσουμε αν δε μάθουμε να επιτιθέμεθα κανονικά και να υποχωρούμεκανονικά».(Εκδ. «Θεμέλιο σελ. 39)

Οι συμβιβασμοί και οιυποχωρήσεις, γνωρίζουμε, ότι είναι στοιχεία υποχρεωτικά, στη πορεία τηςταξικής, αλλά και εσωκομματικής, πάλης. Ωστόσο, υπάρχουν συμβιβασμοί, και«συμβιβασμοί»! Δεν είναι δυνατό, η «Ανανεωτική» πτέρυγα να ξεπουλάει την ΠΟΣΔΕΠ και να μην πέφτει στο ΣΥΝ, ούτε μια «χριστοπαναγία»! Να συνεργάζεσαι με τους γραφειοκράτες τουΠΑΣΟΚ στα συνδικάτα και τους δήμους, στην ουσία, ενάντια στα συμφέροντα τωνεργαζομένων και την ίδια στιγμή, να θέλεις να πιστέψουμε, ότι: «αποκλείεται κάθε μορφής συγκυβέρνησης με τοΠΑΣΟΚ»! Δεν συμφωνούμε με την αριστερίστικη στάση του ΚΚΕ: καμία συνεργασία, με κανέναν. Γιατί ηηγεσία του, θέλει να έχει ήσυχο το κεφάλι της, επειδή συνήθως μπερδεύει, τουςαχρείαστους με τους αναγκαίους, για την ενότητα στη δράση του κινήματος,συμβιβασμούς! Εμείς λέμε: ναι, στους αναγκαίους, για την ενότητα στη δράση τουκινήματος, συμβιβασμούς, ακόμη και με «το Διάολο», εφ’ όσο προωθούν τασυμφέροντα του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σε κάποια δοσμένη στιγμή τηςταξικής πάλης. Όχι βέβαια, στις μόνιμες, με το «Διάολο», συνεργασίες!

Οισυμβιβασμοί, που απαξιώνουν τη πολιτική και την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, είναιαχρείαστοι, γιατί αναιρούν τη δυναμική του ενωτικού εγχειρήματος, στα μάτια τωνλαϊκών μαζών και της νεολαίας, ότι φέρνει κάτι το νέο στο χώρο της αριστεράς,ότι βάζει τις βάσεις για τη συγκρότηση, μιας νέας ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Και αυτό είχε σημαντική συμβολή στο, όχι καλό,εκλογικό αποτέλεσμα.

Θεωρούμε, ότιστη πολιτική αυτή στάση της ηγεσίας της Αριστερής Πλειοψηφίας του ΣΥΝ, βαραίνεικαι η σκέψη-υπολογισμός, αν τελικά αξίζει, από κοινοβουλευτική και κοινωνικήσκοπιά, να πάει την σύγκρουση με την «Ανανεωτική» μέχρι τέλους, για χάρη του «’ΡΙΖΑ». Δεν είναι έτοιμη και δεν θα .ήθελε να πάρει μια τέτοιααπόφαση. Γιατί, η «Ανανεωτική» έχει σοβαρή επιρροή στο ΣΥΝ, στο κοινοβουλευτικόεπίπεδο, με προσωπικότητες προβεβλημένες και έχει επίσης , σαφώς μεγαλύτερηεπιρροή από τον «’ΡΙΖΑ», στα συνδικάτα, την τοπική αυτοδιοίκηση και γενικά στηνκοινωνία. Να το σημειώσουμε: Ιδιαίτερα σε μικροαστικά στρώματα και σεεργαζόμενους καλοπληρωμένους.

Αλλά και ο «’ΡΙΖΑ» έχει την αξία του,επισφραγίζει την αριστερή στροφή του ΣΥΝ, ενισχύει την ριζοσπαστική και ως έναβαθμό, την αντικαπιταλιστική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, στη «νέα ριζοσπαστικοποίηση». Έτσιαναγκάζεται η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ, να ισορροπεί ανάμεσα στιςαντίθετες και αντίρροπες πιέσεις των «Ανανεωτικών» και του «’ΡΙΖΑ».

Μεγάλη πολιτική στροφή …πιο αριστερά.

Το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε ότι η πολιτικήτης «ισορροπίας» έφτασε στα όρια της. Η ηγεσία χρειάζεται να αποφασίσει «την μεγάλη πολιτική στροφή» προς τα αριστερά, γιατί είναικαθοριστικός όρος για την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και οπωσδήποτε του ΣΥΝ. Τοεργατικό και λαϊκό κίνημα, έχει μπόλικη Σ/δ/τία, δενχρειάζεται άλλη, έχει και αποτυχημένη αριστερά, δεν χρειάζεται άλλη. Αυτό που χρειάζεταιτώρα για να σταθεί νικηφόρα απέναντι στην μεγάλη καπιταλιστική κρίση και τηνκλιμακούμενη επίθεση του κεφαλαίου, είναι, μιανέα ριζοσπαστική επαναστατική αριστερά!

Το 4,7% χωρίςνα είναι ήττα, σημάδεψε αποφασιστικά την αναγκαιότητα, του τέλους του«χθεσινού» ΣΥΡΙΖΑ , το νέο ενωτικό εγχείρημα δεν είναι δυνατό να προχωρήσει μετο παλιό τρόπο. Το δυσανάλογο, με το αποτέλεσμα, μέγεθος της κρίσης σε ΣΥΝ καιΣΥΡΙΖΑ το επιβεβαιώνει. Καθώς επίσης και ο έντονος (..αλλά δυστυχώςαπολιτικός..) τρόπος με τον οποίο βγήκανστην επιφάνεια οι αντιθέσεις στην ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Με αποτέλεσματα μέλη να μη καταλαβαίνουν, « ..εκεί πάνω, τι στο διάολο συμβαίνει…» και νααισθάνονται απογοήτευση μεγαλύτερη, από αυτή, που τους δημιούργησε τοαποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή, το κύρος της ηγεσίας έπεφτε στα μάτια τους!

Χρειάζονται αλλαγές, στη πολιτική του, στη παρέμβασηκαι τη δράση του, στη συγκρότηση του, τη σχέση των συνιστωσών και τη λειτουργία του. Οι αλλαγές δεν μπορείνα πραγματοποιηθούν και να αποδώσουν στο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αντίστοιχες αλλαγές στιςσυνιστώσες του και κύρια στη βασική του συνιστώσα το ΣΥΝ. Προτάσεις υπάρχουνκαι μάλιστα, εξαιρετικά αξιόλογες και εξειδικευμένες ,τόσο από τις αριστερέςτάσεις του ΣΥΝ, όσο και από τις συνιστώσες του, προτάσεις, προς την σωστήκατεύθυνση, όπου πολλές συμπίπτουν και άλλες συγκρούονται. Ωστόσο αυτή ηκοσμογονία προτάσεων, αποδείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία της αριστεράς τουΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχθεί την αναγκαιότητα των αλλαγών, για περισσότερη δημοκρατία,για πιο αριστερή πολιτική. Υπάρχουν διαφορές, τόσο για τις βασικές αλλαγές πουχρειάζεται να γίνουν, όσο και για το βάθος , την έκταση και το χρόνοπραγματοποίησης τους. Στο Πανελλαδικό Συντονιστικό (18-19/7) καταγράφηκε ηεικόνα των αντιθέσεων και των προτάσεων, χωρίς να υπάρξει λύση. Έμειναν ανοικτάτα ζητήματα των αλλαγών, πράγμα που δείχνει την διάσταση της κρίσης.

Εμείς, θασταθούμε πάνω στα γενικά αλλά καθοριστικά, κατά τη γνώμη μας, σημεία, τα οποίαμπορούν να βοηθήσουν στο ξεπέρασμα της κρίσης. Το πρώτο, είναι αναγκαία η δημόσια ιδεολογική πάλη των τάσεων, στο ΣΥΝ και στοΣΥΡΙΖΑ. Λέμε, των τάσεων και στο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή η σύνθεση και η συμφωνίαπάνω στις διαφορετικές απόψεις και προτάσεις, έχει σπάσει τα σύνορα τωνσυνιστωσών (!!) και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, γιατί «τα γεγονότα, είναι πεισματάρικα».Έχουμε κινήσεις(2^οΚύμα)και κοινά κείμενα με τιςυπογραφές διαφορετικών συνιστωσών , ανένταχτων και τάσεων του ΣΥΝ. Έχουμε πάρει από την ίδια την ζωή μια ισχυρή ένδειξη, για τη δυνατότητα μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικόφορέα! Η δημόσια ιδεολογική πάλη, με όρους πολιτικούς και συντροφικούς, θαενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα επιτρέψει σε κάθε μέλος του να καταλάβει τηπολιτική βάση των διαφωνιών και των διαφορετικών προτάσεων, για να συμμετάσχεικαι να τοποθετηθεί στη συζήτηση, και γιατί αυτό, θα ανεβάσει ψηλά το ιδεολογικόεπίπεδο και το ηθικό των μελών. Επίσης, θα επιτρέψει στη πρωτοπορία τουκινήματος να παρακολουθήσει και να διδαχθεί, από το πλούτο των ιδεών της ιδεολογικήςαντιπαράθεσης και αυτό θα το εκτιμήσει, όταν θα φτάσει στη στιγμή, να καθορίσειτην οργανωτική της ένταξη.

Το ιδεολογικόκαι πολιτικό ξεκαθάρισμα, θα βοηθήσει αποφασιστικά σε συγκλίσεις πάνω από τα«σύνορα» των συνιστωσών και αυτό, θα ενισχύσει την ενότητα, του ενωτικούεγχειρήματος. Αντίθετα , οι συμβιβασμοί, οι συμφωνίες κορυφής πίσω από κλειστέςπόρτες και το κρύψιμο των διαφορών, χάριν μιας πλασματικής και χωρίς πολιτικήβάση ενότητας, θα προετοιμάσουν τους όρους, με τη πρώτη μεγάλη ή μικρή αφορμή,για μια πιο βαθειά κρίση.

Τοδεύτερο. Το Φθινόπωρο συγκαλείται το διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ, με θέμα, την συμβολή του ΣΥΝ στο εκλογικό πρόγραμματου ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούμε αναγκαίο, η αριστερή πλειοψηφία να δώσει τη μάχη, για έναπρόγραμμα πιο αριστερό από τα 15 σημεία, το οποίο πραγματικά θαανταποκρίνεται στις ανάγκες τουεργατικού και λαϊκού κινήματος και θα ορίζει, σαν αναγκαία και επιβεβλημένηδιέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, τοΣοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Χρειάζεται, να έχει κεντρικόσημείο, την αντιμετώπιση της ανεργίας με κύριο αίτημα πάλης:- Τη μείωση των ωρών και ημερών εργασίας ,για να δουλέψουν όλοι οι άνεργοι, χωρίςμείωση των αποδοχών.

- Να απαιτεί τηνεθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που κλείνουν, ή απολύουν Κάτω από εργατικόέλεγχο και διαχείριση.

Το τρίτοσημείο, αφορά το οργανωτικό ζήτημα,το οποίο έχει βρεθεί στο επίκεντρο της κρίσης . Είναι αλήθεια αναμφισβήτητη,ότι: Το οργανωτικό πρόβλημα είναι πάνω απ’ όλα πολιτικό πρόβλημα! Όλος ο ΣΥΡΙΖΑείναι από τη φύση του, «ένα (..μόνο ένα…!) πολιτικό πρόβλημα», πράγμα, πουεπιβεβαιώνει τη παραπάνω ρήση. Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι, στηπερίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν σε ένα μεγάλο βαθμό δίκιο οι σ/φοι-σες που ισχυρίζονται, ότι, η τακτοποίηση του οργανωτικού θαβοηθήσει εξαιρετικά στην επίλυση του πολιτικού. Γιατί είναι επίσης αλήθεια αναμφισβήτητη,ότι, το βάθεμα των δημοκρατικών διαδικασιών, με την ενίσχυση του βάρους της βάσης στη διαμόρφωση της γενικής πολιτικήςτου ΣΥΡΙΖΑ και της δυνατότητας, γιααποφασιστικό έλεγχο, στις αποφάσεις τηςηγεσίας, θα βοηθήσουν ικανοποιητικά στην επίλυση του πολιτικού και αυτό με τησειρά του, στην σωστή και «οριστική» λύση του οργανωτικού.

Ένα σημείοκαθοριστικής σημασίας για τη λύση, τόσο του πολιτικού, όσο και του οργανωτικούπροβλήματος, είναι, ταξική σύνθεση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή,σήμερα των συνιστωσών του και ιδιαίτερατου ΣΥΝ. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να τραβήξει στις γραμμές του, νέους εργάτες αυτοί μπορεί να κάνουν τηδιαφορά. Αυτός ο στόχος κατά προτεραιότητα, είναι πού θα καθορίσει και τοοργανωτικό σχήμα του. Και κατά δεύτερο λόγω, επιτρέψτε μας, «ο πολιτικόςαχταρμάς» των νυν «Ανέντακτων» κουρασμένων, πάλαι ποτέ ενεργών και δραστήριωναγωνιστών (..προς αποφυγήν παρεξήγησης, σημειώστε, ότι γράφων ανήκει στους«Ανέντακτους»). Πέρα από αυτά πρέπει, να είμαστε καλοδεχούμενοι, γιατί είμαστεχρήσιμοι, λόγω της πολύτιμης εμπειρίας, που κουβαλάμε, η οποία για νααποκτηθεί, χρειάζεται χρόνια στο «κουρμπέτι». Αλλά…το πολύτιμη, πάει με την προϋπόθεση,ότι περάσαμε από καλό «σχολειό»!

Το οργανωτικόσχήμα πού μπορεί να ικανοποιήσει τις παραπάνω απαιτήσεις, είναι, χωρίς ναμασάμε τα λόγια μας, ο ενιαίος ( μετάσεις) πολιτικός φορέας. Αυτό, το επιβάλουν επίσης και οι ανάγκες του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Στησύγκρουση του με το κεφάλαιο, για να νικήσει, χρειάζεται, ένα ενιαίο ταξικό αντικαπιταλιστικό κόμμα και όχι ένα μόρφωμα.

Η μάζα τωννέων εργατών όταν αφυπνίζεται πολιτικά, ζητάει να ενταχθεί, όχι σε μικρές οργανώσεις (..και αςανήκουν στην επαναστατική αριστερά), αλλά, στα μαζικά κόμματα της αριστεράς,που καταλαβαίνει, μέσες-άκρες, πως λειτουργούν και, όχι σε ακατανόηταμορφώματα! Για να στρατολογηθούν στο ΣΥΡΙΖΑ νέοι εργαζόμενοι (με την έννοια τουεργάτη), χρειάζεται να παρέμβει στους αγώνες των εργαζομένων ενιαία, σανΣΥΡΙΖΑ, γιατί η παρέμβαση της κάθε συνιστώσας ξεχωριστά, με τα δικά της έντυπα,ακυρώνει το εγχείρημα, σαν μαζικό πολιτικό φορέα, και μπερδεύει τους εργαζόμενους.Επειδή, για ΣΥΡΙΖΑ ακούνε και ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπουνε! Όσο παρεμβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑστους εργατικούς αγώνες, μέσα από τις συνιστώσες του και δεν γίνει,τουλάχιστον, οι συνιστώσες να παρεμβαίνουν, ενιαία μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ(εννοείται με κοινά αποφασισμένη ταξική πολιτική..) και σαν ΣΥΡΙΖΑ, θαματαιοπονούν. Δεν θα έχουν ανάπτυξη της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ στις εργατικές καιλαϊκές μάζες, δεν θα έχουν σοβαρό αριθμό στρατολογιών, από εργατική νεολαία. Γιατί,όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, η μάζα των εργαζομένων δεν συνηθίζει πρώτο, να πηγαίνει στις μικρές οργανώσεις, καιδευτερο, δεν τη τραβάει η συνδικαλιστική πολιτική,της Αυτόνομης Παρέμβασης, ούτε ενθουσιάζεται με τη πολιτική του ΣΥΝ, που απόμόνος του, ανήκει στη, κατά κάποιο τρόπο «ξεπερασμένη», παραδοσιακή αριστερά.

Τα ίδιαπερίπου ισχύουν και για τους «Ανέντακτους». Στη περίπτωση τους τα πράγματαείναι, μάλλον, πιο απλά: Είναι ανοργάνωτοι, επειδή κάποτε, σαν οργανωμένοι και δραστήριοι,κουράστηκαν ή απηύδησαν από τις υπάρχουσες οργανώσεις και κόμματα, κατάσυνέπεια, δεν θέλουν να οργανωθούν στο χθες των συνιστωσών, θέλουν ναοργανωθούν και να δραστηριοποιηθούν σε ένα νέο, ενιαίο πολιτικό φορέα και όχι,σε ένα χωρίς δομές και δημοκρατική λειτουργία μόρφωμα .

Ωστόσο,χρειάζεται να απαντήσουμε, στο καθόλα λογικό και εύλογο ερώτημα: Αν και κατάπόσο, είναι δυνατό σήμερα, να προχωρήσουν σε ενοποίηση και ενιαίο (μετάσεις) πολιτικό φορέα, οργανώσεις και κόμμα με τόσο διαφορετικές ιδεολογικέςκαι πολιτικές καταβολές; Η απάντηση που μας δίνει η ιστορία της συγκρότησης της1^ης Διεθνούς και τωνοργανώσεων της , καθώς επίσης και αυτή, της συγκρότησης των μαζικών κομμάτωντης 2^ης και 3^ης Διεθνούς, είναι: Ναι, μπορούνε! Γιατί η βάση της συγκρότησης τους , ήταν, ηενοποίηση οργανώσεων, με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές, πολύπιο σημαντικές, απ’ αυτές των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρώτο Συνέδριο, της 1^ηςΔιεθνούς, συζητούσαν, αν χρειάζονται τα συνδικάτα και οι απεργίες (!!!!) και,αν οι γυναίκες πρέπει να δουλεύουν στα εργοστάσια ή να είναι μόνο για τιςδουλειές στο σπίτι…!!! Υπάρχουν και άλλα, πολλά παραδείγματα. Θα τελειώσουμε μεαυτό: Το ΣΕΚΕ στη χώρα μας συγκροτήθηκε από τρεις, πολιτικά διαφορετικές, οργανώσεις .

Η απάντηση,επαναλαμβάνουμε, είναι: Ναι, μπορούνε! Τοπρόβλημα βρίσκεται, κύρια, στην άρνηση της ηγεσίας του ΣΥΝ και κατά δεύτερολόγω, στην έλλειψη πολιτικής κατανόησης, για την αναγκαιότητα, τώρα, του ενιαίου πολιτικού φορέα, σταηγετικά στελέχη ορισμένων συνιστωσών. Αυτό το θεωρούμε λίγο καιροσκοπισμό επειδήπιστεύουμε ότι η βαθειά κρίση του καπιταλισμού, έχει επιταχύνει σε μεγάλο βαθμότις εξελίξεις και η ταξική πάλη, είναισίγουρο, ότι δεν θα μας περιμένει. Ίσως , να έχουμε και λίγο άδικο ναδείχνουμε βιασύνη. Αλλά, η όλη ανάλυση μας , δείχνει να είναι το δίκιο με τομέρος μας.

Μέχρι τώρα πουγράφονται αυτές οι γραμμές, γνωρίζουμε την ύπαρξη δύο βασικών προτάσεων για το οργανωτικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑεν όψει , της πανελλαδικής οργανωτικής σύσκεψης του Οκτωβρίου. Η πρόταση για «διπλή πολιτική ένταξη» ή της «διπλήςκόκκινης κάρτας», την οποία φαίνεται να στηρίζουν(ΔΕΑ,ΚΟΕ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΡΟΖΑ) και η πρόταση για «ΟμοσπονδιακήΔομή», την οποία στηρίζει το «2^ο Κύμα». Θεωρήσαμε σκόπιμο, γιατη καλύτερη ενημέρωση του αναγνώστη, στο τέλος του κειμένου να συμπεριλάβουμεσε παράρτημα, τα κείμενα, με το πολιτικό σκεπτικό και τις οργανωτικέςπροτάσεις, των προαναφερθέντων συνιστωσών.

Εμείς θαπάρουμε θέση κάνοντας γενικές παρατηρήσεις πάνω στις δύο βασικές και στην ουσίατους διαφορετικές οργανωτικές προτάσεις. Κατ’ αρχήν και οι δύο συμφωνούν, ότι :«25.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μετατραπεί, μετα σημερινά δεδομένα, σε ενιαίο πολιτικό φορέα/κόμμα, αλλά ούτε χρειάζεται κάτιτέτοιο». [(Προτάσεις του2ου κύματος για τηνοργανωτική αναδιάταξη του ΣΥΡΙΖΑ ( προσχέδιο συζήτησης)]. Συμφωνούν επίσηςότι: «Η ιδεολογική, πολιτική καιοργανωτική ανεξαρτησία και αυτοτέλεια των « συνιστωσών» είναι- γιαμας-αδιαπραγμάτευτη» (ΔΕΑ, Εργατική Αριστερά 26/6/09). Ακόμα συμφωνούν, «..στη διπλή ιδιότητα μέλους, αυτονόητα, στησυνιστώσα και τον ΣΥΡΙΖΑ».

Στηνπραγματικότητα και οι δύο προτάσεις, παρά την συμφωνία τους στα βασικά σημεία,έχουν διαφορετική φιλοσοφία και πάνω απ’ όλα, διαφορετική προοπτική. Η πρώτηπρόταση στην ουσία συντηρεί την υπάρχουσα κατάσταση, κάνοντας κάποιεςπαραχωρήσεις, υποτίθεται, στα δικαιώματα των μελών! Ερώτηση κρίσεως, που αφοράκαι τις δύο προτάσεις: Με ποια, από τις δύο κάρτες ή με ποια από τις δύο ιδιότητες, οι ενταγμένοι,θα ψηφίζουν στις τοπικές συνελεύσεις, στις συσκέψεις των ενδιάμεσων οργάνων,στις συνδιασκέψεις και τα συνέδρια; Να το θέσουμε και αλλιώς. Θα ψηφίζουν μετην κάρτα του ΣΥΡΙΖΑ ή με την κάρτα του πειθαρχημένου μέλους της «συνιστώσας»,στην οποία είναι ενταγμένοι; Θα υπάρχει πλειοψηφία και μειοψηφία ή θαδιατηρηθεί το «veto»; Υπάρχει απάντηση ; Η πρώτη πρόταση δενφαίνεται, προς το παρόν να έχει. Η δεύτερη δίνει μέσα από την, ως ένα βαθμόκατανοητή, διαδικασία των ποσοστώσεων. Στην πραγματικότητα η πρώτη πρόταση επειδήπροσπαθεί να παγιώσει, επί το δημοκρατικότερο, την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων,αυτοαναιρείται. Για παράδειγμα, ζητάει , μεταξύ άλλων, στις οργανωτικέςπροτάσεις που καταθέτει: «Ενιαία έκφρασηπρος τα έξω....,με Γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επίσημο εκπρόσωπο Τύπου τουΣΥΡΙΖΑ». Είναι δυνατό να υπάρξει,«Ενιαία έκφραση…», όταν παράλληλα θα βγαίνει κάθε συνιστώσα με τα έντυπατης και θα λέει τα δικά της; Η απάντηση είναι: όχι!

Η «Ομοσπονδιακή Δομή», κατ’ αρχήν, δενείναι μια πρόταση «Ανεγκέφαλωνπαραγόντων..», όπως αντισυντροφικά τηχαρακτηρίζουν στην ιστοσελίδα τους, οι συμπαθείς σ/φοιτης «Ένωσης Οπαδών Συριζα». Κατά τη γνώμη μας, είναιμια πρόταση που βρίσκεται πιο κοντά στη συνείδηση του εργατικού κινήματος καιστις οργανωτικές παραδόσεις του. Στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας κυριαρχεί ο θεσμός τηςΟμοσπονδίας και έτσι κάνει την πρόταση πιο προσιτή και κατανοητή στιςμάζες. Η λειτουργία της «Ομοσπονδίας», βρίσκεται πολύ πιο κοντάσε αυτή του ενιαίου πολιτικού φορέα, παρά τηνφαινομενικά δύσκολη λογική των ποσοστώσεων. Βέβαια για μας, η πρότασητης «Ομοσπονδίας», έχει σημαντικήαξία και νόημα, αν ειδωθεί σαν μεταβατικό στάδιο, που προετοιμάζει «..ταδεδομένα..», τα οποία δεν υπάρχουν σήμερα για να «..μετατραπεί..», οΣΥΡΙΖΑ, «…σε ενιαίο πολιτικό φορέα/κόμμα». Αλλά αυτό, το αρνούνται οι σ/φοι ισχυριζόμενοι, ότι: (δεν) «..χρειάζεται κάτι τέτοιο».(οπ.π)Κατά την γνώμη μας λάθος! Γιατί, στη πρόταση τους εμπεριέχονται οι όροι για νασπάσουν τα στεγανά και τα ιδεολογικά σύνορα των «συνιστωσών» και να μπουν οιβάσεις, για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα. Και έχουμε ήδη εξηγήσειπιο πάνω γιατί, «..με τα σημερινάδεδομένα», είναι αναγκαίο να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικόφορέα/κόμμα. Καλούμε, τους σ/φους-σεςτου «2^ου Κύματος», να το ξαναμελετήσουν.

Πιστεύουμε ότιο συντροφικός και με ανοικτό μυαλό διάλογος θα δώσει την δυνατότητα στους σ/σφους-σες του ΣΥΡΙΖΑ νακαταλήξουν στις πιο εποικοδομητικές, για το μέλλον και το στέριωμα του,αποφάσεις στη Πανελλαδική Σύσκεψη του Οκτωβρίου.

Γράψαμε αυτότο κείμενο με μοναδικό σκοπό να συμβάλουμε, με τις όποιες δυνατότητες μας, γιανα προχωρήσει και να στεριώσει, το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδήπιστεύουμε ότι, ένας ενιαίος φορέας/ κόμμα,αντκαπιταλιστικός ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να γίνει, μαζί μετην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κορμός, για τη συγκρότηση του Ενιαίου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, όπου έχειανάγκη, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, σήμερα.

Θ.ΜΑΡΑΚΗΣ 25-7-2009